STADSWANDELING GRONINGEN G Groningen k is wars van 40 eapsones n uitsloverij Ga de poort door en je komt in een andere wereld. Het enige geluid komt van lachende meisjes die elkaar fotograferen in de loofgangen (‘berceaus’) van de Prinsentuin, een lustoord, aangelegd voor stadhouder Ernst Casimir in 1626. De loofgangen moesten de zon weren, zodat de dames hun blanke teint behielden. Op de bankjes tegen de muur met leiwilgen zitten stelletjes in de zon. Het voorjaar begint aarzelend. De theeschenkerij is voor het eerst open, maar heeft het nog niet druk. Bevoorrechten Hier wonen bevoorrechten. Aan de oostkant van de renaissancetuin staat een rijtje hofjeswoningen. Voor een ervan zit een mevrouw in het rood. ‘U woont hier prachtig!’ spreek ik haar aan. ‘Nait slecht’, luidt het antwoord. De blik stoïcijns. Verder dan ‘niet slecht’ of ‘kon minder’ gaan de Groningers niet. Vergis je niet, met somberheid heeft dat niets te maken. ‘Niet slecht’ is Gronings voor geweldig, ‘kon minder’ is briljant. Alles erboven uitsloverij. ‘Vroeger werden bewoners geselecteerd’, vertelt de vrouw, ‘nu niet meer. Ik wil hier nóóit meer weg. Hier heb je wat aan elkaar.’ Nieuwe architectuur Groningen is wars van uitsloverij, kapsones en ingewikkeld gedoe. Een prestigieus plan, zoals een huis van cultuur en informatie op de Grote markt, een enorm gebouw dat het centrum op zijn kop zal zetten, hoeft van veel Stadjers niet. ‘Jarenlang zullen we worden opgescheept met een bouwput’, zeggen ze. ‘Daar houden wij niet van’. Maar allure heeft Stad evengoed. Overal stuit je op grappige, knallende architectuur. Wie er een paar jaar niet is geweest, wordt verrast. Dwars door, langs en tussen oude panden is nieuw leven opgeschoten. Beroemde architecten bouwden hier: Bernard Tschumi (kunstpaviljoen), Rem Koolhaas (bushokje), Philippe Starck (paviljoen museum), Piet Blom (Academie Minerva) en Alessandro Mendini (Groninger Museum, Werkmanbrug naar het museum – let ook op de onderkant). Delftsblauw plassen In de wandeling zit het beroemde Delftsblauwe urinoir van architect Koolhaas en fotograaf Erwin Olaf. Ook dames kunnen er een plas doen. Maar een hek verspert de ingang, ‘omdat het urinoir in de Aa dreigde te zakken’, aldus een Stadse. Links van het urinoir is een nieuw gebouw verrezen, de School van de Architectuur, ook al tussen het oude spul. Een hoogstmodern gebouw met gevels als reuzeluxaflexen. Het past wonderwel. Aan de achterkant ligt een parkje, met gras en een paar zwerfkeien. Eén met een beugel voor een fietsslot. Straatmeubilair met Groninger humor. Uitbundig voorjaar Stokoude cafés zijn gebleven, nieuwe kwamen erbij. Zoals Café de Sigaar, in een voormalig sigarenmagazijn met kapsalon, aan het Hoge der Aa, met terras aan het water. Pagina 9

Pagina 11

Heeft u een folder, emagcreator of online edities? Gebruik Online Touch: catalogus online plaatsen.

Toeractief 1/2012 Lees publicatie 10Home