De gelukkige Langs de oevers van Rijn, Moezel en Lahn fietser zich net snel genoeg om geboeid te kunnen blijven. Hun gedachten verstrooien zich over de veranderende nuances van het landschap. Opperste concentratie op een einddoel of het verkeer is onnodig. Langs de Rijn, de Moezel of de Lahn, rivieren die dalen hebben uitgesleten, gaat de ene wijngaard over in de volgende wijngaard, oeverlanden in oeverlanden, dorpen met vakwerkhuizen maken plaats voor dorpen met vakwerkhuizen. De wandelaar en de automobilist gaan daar te langzaam of te snel doorheen. De gelukkige fietser gaat precies hard genoeg. Rijn, of Moezel of Lahn, het maakt niet uit. Soms is een dal wat wijder, een kasteel wat grimmiger, een wijngaard wat uitgestrekter. Het blijft boeien en de gelukkige fietser die met de ideale snelheid van Koblenz noordwaarts langs de almachtige Rijn trapt, dat ben ik. Nu is het best een dichtbevolkte streek. Vaak loopt het fietspad langs de rivier parallel aan een weg én een spoorbaan. Er komt weleens een lelijke buitenwijk voorbij, een graansilo, een industrieterrein of een kerncentrale. Het maakt deel uit van het landschap, ik neem het voor lief. Pleisterplaatsen heten Zum Anker of Vater Vanuit Koblenz, in de Duitse deelstaat Rheinland-Pfalz, kun je in vier richtingen langs steile, met wijnranken begroeide rivieroevers fietsen. De Moezel en Lahn monden hier uit in de Rijn. Ongenaakbare kastelen kijken neer op de fietsers in de rivierdalen. K 82 Tekst Egbert Jan Riethof foto’s Rheinland-Pfalz Tourismus Kastelen, vestingen, grimmige burchten. Ach, grimmig. Eerder ongenaakbaar. Het grimmige is van vroegere eeuwen. Het zit versteend in de architectuur, de vierkante torens, de kantelen en de gruizige muren. Tegenwoordig zijn ze slaperig, die kastelen daar hoog boven je tegen de heuvels geplakt. Ze zijn als katten, die ook graag vanuit een hoge positie op je neerkijken. Eenzelvig, kop rechtop. Dommelend, maar alert. Wie langs de Rijn fietst, of de Moezel of de Lahn, heeft bijna altijd zo’n hooggelegen burcht in zicht. Is de ene uit het zicht verdwenen, dan doemt de volgende alweer op, aan deze oever of aan gene zijde. Zelden staan ze dicht op elkaar. Logisch, de vroegere bewoners, adel en keurvorsten, hadden nogal last van territoriumdrift. De route langs de rivieren is onderverdeeld in territoria, elk in het teken van zo’n ongenaakbaar, keurvorstelijk roofdier. Precies hard genoeg Fietsers hebben vaak een dwalende blik, in tegenstelling tot wandelaars, die juist strak voor zich uit kijken, bezeten van een einddoel. Voor hen verandert de omgeving zo langzaam dat hun aandacht er niet bij blijft. Fietsers daarentegen verplaatsen Pagina 11

Pagina 13

Voor brochures, online gebruiksaanwijzingen en tijdschriften zie het Online Touch CMS systeem. Met de mogelijkheid voor een e-commerce shop in uw weekbladen.

Toeractief 2/2011: Fietsspecial Lees publicatie 10Home